Istorija crkve Svetog arhanđela Gavrila

Crkva Svetog arhanđela Gavrila, poznata i pod nazivom Vrbička crkva, podignuta je 1862. godine u Aranđelovcu. Knez Miloš Obrenović je naložio ušoravanje sela Vrbica, od kojeg je nastala palanka Vrbica 1840. godine. Za vreme svoje druge vladavine, srpski knez je odlučio da u ovom mestu sagradi crkvu i posveti je Svetom arhangelu Gavrilu, po čijem imenu varošica Vrbica dobija novo ime 1859. godine - Aranđelovac. Izbor ovog sveca za patrona crkve protumačen je kao kajanje zbog ubistva Karađorđa, koje se dogodilo na dan proslavljanja Sabora Svetog arhangela Gavrila.

Izgled i karakteristike crkve
Kamen za izgradnju crkve Svetog arhanđela Gavrila donet je sa obližnjeg brda Klještevice. Radovi su počeli 1860. godine, na brdu Porovac, koje se nalazilo iznad tadašnjeg centra varošice. Nakon smrti kneza Miloša, brigu oko izgradnje crkve preuzima njegov sin, knez Mihailo. Crkva Svetog arhanđela Gavrila predstavlja jednobrodnu građevinu sa 3 apside i zvonikom na zapadnoj strani. Ova građevina je sazidana opekom i obložena je pravougaonim kamenim blokovima. U njoj se nalazi vredan ikonostas u klasicističkom stilu, koji je delo slikara Nikole Markovića. Ovaj ikonostas pripada svedenom tipu, a inspirisan je ikonostasom Saborne crkve u Beogradu.

Kako doći do crkve?

Crkva Svetog arhanđela Gavrila se nalazi na 70-ak km udaljenosti od Beograda, tako da će vam do nje iz ovog grada trebati malo više od sat vremena vožnje automobilom (auto-putem A1/E75 i Rutom 25).
Ukoliko odlučite da do Aranđelovca dođete autobusom, onda od autobuske stanice do ove crkve možete doći na 2 načina: pešaka (za 20-ak minuta preko ulice Knjaza Miloša) ili taksijem (za 5 minuta preko ulice Kneza Mihaila). Možete pozvati jednu od sledećih besplatnih kontakt linija: 0800 32-32-32, 0800 22-22-24 ili 0800 725-725.

Dodatne informacije
Za vreme I svetskog rata austrougarski vojnici su sa crkve Svetog arhanđela Gavrila skinuli sva zvona i odneli mnoge bogoslužbene knjige. U II svetskom ratu crkvena kancelarija je bila zapaljena, pa je tada izgoreo letopis i mnoga dokumenta iz crkvene arhive. Međutim, ova crkva i danas okuplja veliki broj pravoslavnih vernika i svedok je patnje srpskog naroda, ali i njegove izdržljivosti i nepokolebljive vere.